կանոն

Armenian

Etymology

From Old Armenian կանոն (kanon).

Pronunciation

• (Eastern Armenian) IPA^(key): /kɑˈnon/, [kɑnón]
• (Western Armenian) IPA^(key): /ɡɑˈnon/, [ɡɑnón]
• Hyphenation: կա‧նոն

Noun

կանոն • (kanon)

1. rule, regulation, canon

   Antonym: բացառություն (bacʻaṙutʻyun)

   խախտել կանոնները ― xaxtel kanonnerə ― to break the rules

Declension

i-type, inanimate (Eastern Armenian)
	singular	plural
nominative	կանոն (kanon)	կանոններ (kanonner)
dative	կանոնի (kanoni)	կանոնների (kanonneri)
ablative	կանոնից (kanonicʻ)	կանոններից (kanonnericʻ)
instrumental	կանոնով (kanonov)	կանոններով (kanonnerov)
locative	կանոնում (kanonum)	կանոններում (kanonnerum)
	definite forms
nominative	կանոնը/կանոնն (kanonə/kanonn)	կանոնները/կանոններն (kanonnerə/kanonnern)
dative	կանոնին (kanonin)	կանոններին (kanonnerin)
	1st person possessive forms (my)
nominative	կանոնս (kanons)	կանոններս (kanonners)
dative	կանոնիս (kanonis)	կանոններիս (kanonneris)
ablative	կանոնիցս (kanonicʻs)	կանոններիցս (kanonnericʻs)
instrumental	կանոնովս (kanonovs)	կանոններովս (kanonnerovs)
locative	կանոնումս (kanonums)	կանոններումս (kanonnerums)
	2nd person possessive forms (your)
nominative	կանոնդ (kanond)	կանոններդ (kanonnerd)
dative	կանոնիդ (kanonid)	կանոններիդ (kanonnerid)
ablative	կանոնիցդ (kanonicʻd)	կանոններիցդ (kanonnericʻd)
instrumental	կանոնովդ (kanonovd)	կանոններովդ (kanonnerovd)
locative	կանոնումդ (kanonumd)	կանոններումդ (kanonnerumd)

Derived terms

• կանոնավոր (kanonavor)

Old Armenian

Alternative forms

• կանովն (kanovn)

Etymology

From Ancient Greek κανών (kanṓn). Doublet of քանոն (kʻanon).

Noun

կանոն • (kanon)

1. measuring rod, carpenter's rule, plumb line
2. chronological table
3. rule, regulation; order, method, law, ordinance, precept, statute, regimen; canon

   հանրական կանոն ― hanrakan kanon ― as a general rule

   ըստ կանոնի ― əst kanoni ― according to rule; strictly, regularly

   ըստ կանոնաց ― əst kanonacʻ ― canonically

   կանոն լինել ― kanon linel ― to serve as a rule or precept

   պահել, լուծանել զկանոն ― pahel, lucanel zkanon ― to keep, to break the rules or regulations

   կանոն երից ― kanon ericʻ ― (arithmetic) rule of three, proportion

4. model, example
5. religious punishment

Declension

i-a-type

	singular		plural
nominative	կանոն (kanon)		կանոնք (kanonkʻ)
genitive	կանոնի (kanoni)		կանոնաց (kanonacʻ)
dative	կանոնի (kanoni)		կանոնաց (kanonacʻ)
accusative	կանոն (kanon)		կանոնս (kanons)
ablative	կանոնէ (kanonē)		կանոնաց (kanonacʻ)
instrumental	կանոնաւ (kanonaw)		կանոնաւք = կանոնօք (kanonawkʻ = kanonōkʻ)
locative	կանոնի (kanoni)		կանոնս (kanons)

i-type

	singular		plural
nominative	կանոն (kanon)		կանոնք (kanonkʻ)
genitive	կանոնի (kanoni)		կանոնից (kanonicʻ)
dative	կանոնի (kanoni)		կանոնից (kanonicʻ)
accusative	կանոն (kanon)		կանոնս (kanons)
ablative	կանոնէ (kanonē)		կանոնից (kanonicʻ)
instrumental	կանոնիւ (kanoniw)		կանոնիւք (kanoniwkʻ)
locative	կանոնի (kanoni)		կանոնս (kanons)
post-classical

Derived terms

• անկանոն (ankanon)
• անկանոնական (ankanonakan)
• կանոնաբար (kanonabar)
• կանոնագիր (kanonagir)
• կանոնագլուխ (kanonaglux)
• կանոնագրեմ (kanonagrem)
• կանոնագրութիւն (kanonagrutʻiwn)
• կանոնադիր (kanonadir)
• կանոնադրեմ (kanonadrem)
• կանոնադրութիւն (kanonadrutʻiwn)
• կանոնական (kanonakan)
• կանոնափակ (kanonapʻak)
• կանոնեմ (kanonem)
• կանոնլրմունք (kanonlrmunkʻ)
• կանոնումն (kanonumn)
• կանովնեմ (kanovnem)
• միականոնութիւն (miakanonutʻiwn)
• պարականոն (parakanon)

Descendants

• Armenian: կանոն (kanon)

References

• Petrosean, Matatʻeay (1879) “կանոն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
• Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “կանոն”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
• Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “կանոն”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press