conscitus
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of cōnscīscō.
Participle
[edit]cōnscītus (feminine cōnscīta, neuter cōnscītum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cōnscītus | cōnscīta | cōnscītum | cōnscītī | cōnscītae | cōnscīta | |
Genitive | cōnscītī | cōnscītae | cōnscītī | cōnscītōrum | cōnscītārum | cōnscītōrum | |
Dative | cōnscītō | cōnscītō | cōnscītīs | ||||
Accusative | cōnscītum | cōnscītam | cōnscītum | cōnscītōs | cōnscītās | cōnscīta | |
Ablative | cōnscītō | cōnscītā | cōnscītō | cōnscītīs | |||
Vocative | cōnscīte | cōnscīta | cōnscītum | cōnscītī | cōnscītae | cōnscīta |
References
[edit]- “conscitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “conscitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- conscitus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- conscitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.