kvíða
Icelandic
Pronunciation
Verb
kvíða (strong verb, third-person singular past indicative kveið, third-person plural past indicative kviðu, supine kviðið)
- (transitive, with dative) to be anxious or apprehensive about
- Ég kvíði engu.
- I'm not nervous about anything.
- Ég kvíði engu.
Usage notes
- The subject of the verb may be in the accusative (mig kvíðir, þig kvíðir, etc.) or dative case (mér kvíðir, þér kvíðir, etc.) rather than the nominative case.
Conjugation
kvíða — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að kvíða | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
kviðið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
kvíðandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég kvíð | við kvíðum | present (nútíð) |
ég kvíði | við kvíðum |
| þú kvíður | þið kvíðið | þú kvíðir | þið kvíðið | ||
| hann, hún, það kvíður | þeir, þær, þau kvíða | hann, hún, það kvíði | þeir, þær, þau kvíði | ||
| past (þátíð) |
ég kveið | við kviðum | past (þátíð) |
ég kviði | við kviðum |
| þú kveiðst | þið kviðuð | þú kviðir | þið kviðuð | ||
| hann, hún, það kveið | þeir, þær, þau kviðu | hann, hún, það kviði | þeir, þær, þau kviðu | ||
| imperative (boðháttur) |
kvíð (þú) | kvíðið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| kvíddu | kvíðiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að kvíðast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
kviðist | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
kvíðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég kvíðst | við kvíðumst | present (nútíð) |
ég kvíðist | við kvíðumst |
| þú kvíðst | þið kvíðist | þú kvíðist | þið kvíðist | ||
| hann, hún, það kvíðst | þeir, þær, þau kvíðast | hann, hún, það kvíðist | þeir, þær, þau kvíðist | ||
| past (þátíð) |
ég kveiðst | við kviðumst | past (þátíð) |
ég kviðist | við kviðumst |
| þú kveiðst | þið kviðust | þú kviðist | þið kviðust | ||
| hann, hún, það kveiðst | þeir, þær, þau kviðust | hann, hún, það kviðist | þeir, þær, þau kviðust | ||
| imperative (boðháttur) |
kvíðst (þú) | kvíðist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| kvíðstu | kvíðisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
kviðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
kviðinn | kviðin | kviðið | kviðnir | kviðnar | kviðin | |
| accusative (þolfall) |
kviðinn | kviðna | kviðið | kviðna | kviðnar | kviðin | |
| dative (þágufall) |
kviðnum | kviðinni | kviðnu | kviðnum | kviðnum | kviðnum | |
| genitive (eignarfall) |
kviðins | kviðinnar | kviðins | kviðinna | kviðinna | kviðinna | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
kviðni | kviðna | kviðna | kviðnu | kviðnu | kviðnu | |
| accusative (þolfall) |
kviðna | kviðnu | kviðna | kviðnu | kviðnu | kviðnu | |
| dative (þágufall) |
kviðna | kviðnu | kviðna | kviðnu | kviðnu | kviðnu | |
| genitive (eignarfall) |
kviðna | kviðnu | kviðna | kviðnu | kviðnu | kviðnu | |