viðtengingarháttur
Jump to navigation
Jump to search
Icelandic[edit]
Etymology[edit]
From viðtenging (“an annexation”) derived from tengja við (“to connect to, to join”) and háttur (“a mood”) as a calque of the Latin modus coniunctivus since the subjunctive is frequently used when connecting a main clause with subordinate clauses.[1][2]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
viðtengingarháttur m (genitive singular viðtengingarháttar, nominative plural viðtengingarhættir)
- (grammar) the conjunctive, the conjunctive mode; the subjunctive, the subjunctive mood
Declension[edit]
declension of viðtengingarháttur
| m-s3 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | viðtengingarháttur | viðtengingarhátturinn | viðtengingarhættir | viðtengingarhættirnir |
| accusative | viðtengingarhátt | viðtengingarháttinn | viðtengingarhætti | viðtengingarhættina |
| dative | viðtengingarhætti | viðtengingarhættinum | viðtengingarháttum | viðtengingarháttunum |
| genitive | viðtengingarháttar | viðtengingarháttarins | viðtengingarhátta | viðtengingarháttanna |
See also[edit]
References[edit]
- ^ Hildur Ýr Ísberg (2011), Viðtengingarháttur: Lifandi eða dauður? Rannsókn á notkun viðtengingarháttar í íslensku nútímamáli p. 1
- ^ Árni Böðvarsson (1985), Íslensk orðabók (2. útgáfa), p. 2