μάτηρ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mǎː.tɛːr/ → /ˈma.tir/ → /ˈma.tir/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mǎː.tɛːr/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈma.te̝r/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈma.tir/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈma.tir/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈma.tir/

Noun

μᾱ́τηρ • (mā́tēr) f (genitive μᾱτρός); third declension

1. Doric form of μήτηρ (mḗtēr, “mother”)

Inflection

Irregular declension of ᾱ̔ μᾱ́τηρ; τᾶς μᾱτέρος (Laconian)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ᾱ̔ μᾱ́τηρ hā mā́tēr	τὼ μᾱτέρε tṑ mātére	ταὶ μᾱτέρες taì mātéres
Genitive	τᾶς μᾱτέρος / μᾱτρός tâs mātéros / mātrós	τοῖν μᾱτέραιν toîn mātérain	τᾶν μᾱτέραν tân mātéran
Dative	τᾷ μᾱτέρῐ / μᾱτρῐ́ tâi mātéri / mātrí	τοῖν μᾱτέραιν toîn mātérain	ταῖς μᾱτρᾰ́σῐ taîs mātrási
Accusative	τᾱ̀ν μᾱτέρᾰ tā̀n mātéra	τὼ μᾱτέρε tṑ mātére	τᾱ̀ς μᾱτέρᾰς tā̀s mātéras
Vocative	μᾶτερ mâter	μᾱτέρε mātére	μᾱτέρες mātéres
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Descendants

• Tsakonian: μάτη (máti)

References

• “μάτηρ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μάτηρ in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “μάτηρ”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter