απαρηγόρητος

Greek

Etymology

α- (a-) +‎ παρηγοριά (parigoriá, “consolation”) +‎ -τος (-tos)

Pronunciation

IPA^(key): /apaɾiˈɣoɾitos/

Adjective

απαρηγόρητος • (aparigóritos) m (feminine απαρηγόρητη, neuter απαρηγόρητο)

1. inconsolable, disconsolate, unconsoled

   Synonym: απαραμύθητος (aparamýthitos)

   Antonym: παρήγορος (parígoros)

Declension

Declension of απαρηγόρητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	απαρηγόρητος •	απαρηγόρητη •	απαρηγόρητο •	απαρηγόρητοι •	απαρηγόρητες •	απαρηγόρητα •
genitive	απαρηγόρητου •	απαρηγόρητης •	απαρηγόρητου •	απαρηγόρητων •	απαρηγόρητων •	απαρηγόρητων •
accusative	απαρηγόρητο •	απαρηγόρητη •	απαρηγόρητο •	απαρηγόρητους •	απαρηγόρητες •	απαρηγόρητα •
vocative	απαρηγόρητε •	απαρηγόρητη •	απαρηγόρητο •	απαρηγόρητοι •	απαρηγόρητες •	απαρηγόρητα •

Related terms

• απαρηγορήτως (aparigorítos, “disconsolately, inconsolably”)