caelatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of caelō.
Participle
caelātus (feminine caelāta, neuter caelātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | caelātus | caelāta | caelātum | caelātī | caelātae | caelāta | |
Genitive | caelātī | caelātae | caelātī | caelātōrum | caelātārum | caelātōrum | |
Dative | caelātō | caelātō | caelātīs | ||||
Accusative | caelātum | caelātam | caelātum | caelātōs | caelātās | caelāta | |
Ablative | caelātō | caelātā | caelātō | caelātīs | |||
Vocative | caelāte | caelāta | caelātum | caelātī | caelātae | caelāta |
Descendants
From Late Latin *celāta (“carved thing; a kind of helmet”):
References
- “caelatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers