dźwig

Polish

dźwig

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *d(ъ)vigъ. By surface analysis, a deverbal from dźwigać.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑvik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ik
• Syllabification: dźwig

Noun

dźwig m inan

1. crane (machinery)

Declension

Declension of dźwig

	singular	plural
nominative	dźwig	dźwigi
genitive	dźwigu	dźwigów
dative	dźwigowi	dźwigom
accusative	dźwig	dźwigi
instrumental	dźwigiem	dźwigami
locative	dźwigu	dźwigach
vocative	dźwigu	dźwigi

Derived terms

• dźwigowy

 

Further reading

• dźwig in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dźwig in Polish dictionaries at PWN