βελόνη

Ancient Greek

Etymology

From βέλος (bélos, “arrow, dart”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /be.ló.nɛː/ → /βeˈlo.ni/ → /veˈlo.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /be.ló.nɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /beˈlo.ne̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /βeˈlo.ni/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /veˈlo.ni/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /veˈlo.ni/

Noun

βελόνη • (belónē) f (genitive βελόνης); first declension

1. needle
2. pipefish
3. garfish

Inflection

First declension of ἡ βελόνη; τῆς βελόνης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ βελόνη hē belónē	τὼ βελόνᾱ tṑ belónā	αἱ βελόναι hai belónai
Genitive	τῆς βελόνης tês belónēs	τοῖν βελόναιν toîn belónain	τῶν βελονῶν tôn belonôn
Dative	τῇ βελόνῃ têi belónēi	τοῖν βελόναιν toîn belónain	ταῖς βελόναις taîs belónais
Accusative	τὴν βελόνην tḕn belónēn	τὼ βελόνᾱ tṑ belónā	τᾱ̀ς βελόνᾱς tā̀s belónās
Vocative	βελόνη belónē	βελόνᾱ belónā	βελόναι belónai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: βελόνα (velóna)
• Translingual: Belone (garfish)

Further reading

• “βελόνη”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “βελόνη”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• βελόνη in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• βελόνη in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)

---

Greek

Noun

βελόνη • (velóni) f (plural βελόνες)

1. Alternative form of βελόνα (velóna)

Declension

Declension of βελόνη

	singular	plural
nominative	βελόνη •	βελόνες •
genitive	βελόνης •	βελονών •
accusative	βελόνη •	βελόνες •
vocative	βελόνη •	βελόνες •