Citations:satispassio

Latin citations of satispassio, satispassione, satispassiones, satispassionem, satispassionis, and satispassionibus

• ante 1308, John Duns Scot, Scriptum in Quartum Librum Sententiarum IV (1473), essay xv:

  In tertio aũt eſt ſatiſpaſſio vltra quã non exiget̃ pena vlterior.

• ante 1495, Gabriel Biel, Gabriel in quartum librũ ſententiarum, book IV (1501), dist. xvi:

  Df volũtaria qm̃ ſi volũtaria nõ eſſet ſatiſfactio ſʒ ſatiſpaſſio.

• 1531, Johann Eck, Opera Contra Ludderum II, treatise 2: De Purgatorio, book IV, chapter xv: “Aliæ rationes Ludderi euacuantur: cum concluſione & peroratione”:

  Reſponſio eſt obuia: quia pœna purgatorij nec fuga, nec timore uincitur, ſed ſatispaſſione.

• ante 1535, John Fisher, Aſſertionis Lutheranæ Confutatio (final edition, 1564), article xxxviii: “In purgatorio non eſſe de ſalute ſecuritatem”, page 423/1–2:

  Atque ideo quòd dicis te non videre, quomodo ſatisfactio vel ſatiſpaſsio (quam illic tradunt auctores eſſe) non ſit operatio bona.

• 1538, Philipp Melanchthon, Auguſtanæ Confeßionis editio poſtrema, quæ repetita est Anno 1538. ante colloquia VVormatienſe & Ratisponenſe propter cauſas expoſitas in Præfatione in Omnia Opera, part I (1562), ed. Caspar Peucer, page 91/2:

  Si pœnæ purgatorij ſunt ſatisfactiones ſeu ſatispaſſiones, aut ſatisfactiones ſunt redemptio pœnarum purgatorij, num etiam hæ ſententiæ præcipiunt, ut animæ caſtigentur in purgatorio?

• 1546, Pierre Cousturier, De Poteſtate Eccleſiæ in Occultis, chapter xi, page 63/2:

  Tunc em̃ aliis multis modis rectificari poteſt ſcilicet per feruorẽ per opus meritorium, per ſatiſpaſſionem, vel per ſolutionem pœnæ ſibi debitæ.

• 1554, Antoine de Cordoue, Opus de Indulgentijs, question xxix: “Dubitatur quales anni, dies, ſeu remiſsiones pœnarũ huius vitæ vel purgatorij reſpõdeant annis, diebus, aut remiſsionibus conceſsis per Indulgentias”, pages 148–149:

  Et ratio eſt, quia vna hora, dies, ſeu annus pœnæ purgatorij non valet tantùm ad acquitationem pœnarum debitarum quantũ vna alia ſimilis hora, dies, vel annus eiuſdem pœnitentiæ factæ in hac vita: quia ibi eſt riguroſus forus iuſtitiæ & ſatiſpaſsionis tantũ non meritoriè: hic autem eſt forus miſericordiæ & ſatisfactionis voluntariæ & meritoriæ.

• 1603, Francisco Suárez, Commentaria ac Diſputationes in Tertiam Partem Divi Thomæ IV, final part, disputation xlix: “De Poteſtate Concedendi Indulgentias”, page 613/1:

  Hæc eſt pars vltima huius libri, in qua tractandum eſt de alio modo obtinen, di remiſſionẽ pęnæ temporalis abſque propria ſatisfactione, vel ſatiſpaſſione ipſius peccatoris, qui eſt per conceſſionem indulgentiæ.

• 1627, Philippe de Gamaches, Summa Theologica III: Commentarij in Tertiam Partem Divi Thomæ, chapter xxiii: “De Satisfactione”, pages 617–618:

  Reſpondemus iniuriam aliquam tunc fore aduerſus Chriſtum, ſi diceremus nos ſatisfacere ex propriis, & perfectè accuratè ad rigorem iuſtitiæ, atqui id omnino damnamus ac deteſtamur, dicimuſque è contrario ſatisfactiones noſtras, ſi in ſe conſiderentur, eſſe imperfectas, & pendere ex Dei acceptatione, pẽdere etiam ex ſatisfactionibus ac ſatiſpaſſionibus Chriſti, quibus ſemel ſublatis eſſent omnes inutiles, ad Galat. 6. Abſit nobis gloriari niſi in cruce Domini noſtri. Et Act. 4. Non eſt aliud nomen ſub cœlo in quo oporteat nos ſaluos fieri, ſicque tantum abeſt, contumeliam Chriſto inferamus, vt è diametro aſſertio noſtra ad maiorem eius gloriam redundet, noſque paſſionis eius trophæa erigamus ac prædicemus, qui non solum vim merendi & ſatisfaciendi habuerit, ſed præterea nobis homuncionibus ac ſeruis inutilibus vtramque dederit licet imperfectam ſatisfaciendi & merendi poteſtatem.

• 1758, Marco Maria Struggl, Theologia Moralis (second edition), first part, tractate XI: “De Sacramento Pœnitentiæ, et Extremæ Unctionis”, page 412/2:

  Porro ratio, propter quam Chriſtus formam abſolutionis voluit proferri nomine ſuo, & vim ſuorum meritorum, ſatisfactionum, & ſatispaſſionum, eſſe abſolutioni Sacramentali intrinſecam, eſt eadem duplex quæ num. priori in fine allata fuit: nam finis ultimatus incarnationis, ſatisfactionis, & paſſionis Chriſti, ac Sacramentorum, præſertim mortuorum, eſt gloria Dei, quæ habetur per ſatisfactionem condignam, & perfectam pro peccatis mortalibus; cum hæc ſint in æſtimatione morali altioris ordinis quam quæcunque ſatisfactio puræ creaturæ.

• 1828, Ioannes Baptista dall’Occa, Institutiones Theologicæ, Typis de Franciscis ad Columbæ Dignum, page 285:

  ℞. ad I. hoc solum evinci, in alia vita non adesse locum meritis cumulandis, ideoque nos debere esse sollicitos de iis cumulandis in hac vita: nec etiam adesse locum satisfactioni rigorosæ: non autem evinci non adesse locum satispassioni.