abdykacyjny

Polish

Etymology

From abdykacja +‎ -ny. First attested in 1827.

Pronunciation

• IPA^(key): /ab.dɨ.kaˈt͡sɨj.nɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨjnɨ
• Syllabification: ab‧dy‧ka‧cyj‧ny

Adjective

abdykacyjny (not comparable, no derived adverb)

1. (relational, law) abdicational, abdication

Declension

Declension of abdykacyjny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	abdykacyjny		abdykacyjna	abdykacyjne	abdykacyjni	abdykacyjne
genitive	abdykacyjnego		abdykacyjnej	abdykacyjnego	abdykacyjnych
dative	abdykacyjnemu		abdykacyjnej	abdykacyjnemu	abdykacyjnym
accusative	abdykacyjnego	abdykacyjny	abdykacyjną	abdykacyjne	abdykacyjnych	abdykacyjne
instrumental	abdykacyjnym		abdykacyjną	abdykacyjnym	abdykacyjnymi
locative	abdykacyjnym		abdykacyjnej	abdykacyjnym	abdykacyjnych

Related terms

verb

• abdykować impf or pf

 

nouns

• abdykacja
• (Middle Polish) abdykactwo
• (Middle Polish) abdykacz
• (Middle Polish) abdykant

 

Further reading

• abdykacyjny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• abdykacyjny in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “abdykacyjny”, in Słownik języka polskiego‎^[2] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 2
• abdykacyjny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego