abolitor
Latin
Etymology
From aboleō (“destroy, abolish”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /aˈbo.li.tor/, [äˈbɔlʲɪt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /aˈbo.li.tor/, [äˈbɔːlit̪or]
Noun
abolitor m (genitive abolitōris); third declension
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | abolitor | abolitōrēs |
Genitive | abolitōris | abolitōrum |
Dative | abolitōrī | abolitōribus |
Accusative | abolitōrem | abolitōrēs |
Ablative | abolitōre | abolitōribus |
Vocative | abolitor | abolitōrēs |
Related terms
References
- “abolitor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- abolitor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.