absconditus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 07:16, 25 September 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

Perfect passive participle of abscondō.

Pronunciation

Participle

absconditus (feminine abscondita, neuter absconditum); first/second-declension participle

  1. hidden, concealed

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative absconditus abscondita absconditum absconditī absconditae abscondita
Genitive absconditī absconditae absconditī absconditōrum absconditārum absconditōrum
Dative absconditō absconditō absconditīs
Accusative absconditum absconditam absconditum absconditōs absconditās abscondita
Ablative absconditō absconditā absconditō absconditīs
Vocative abscondite abscondita absconditum absconditī absconditae abscondita

Synonyms

Adjective

absconditus (feminine abscondita, neuter absconditum, adverb absconditē); first/second-declension adjective

  1. secret, covert

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative absconditus abscondita absconditum absconditī absconditae abscondita
Genitive absconditī absconditae absconditī absconditōrum absconditārum absconditōrum
Dative absconditō absconditō absconditīs
Accusative absconditum absconditam absconditum absconditōs absconditās abscondita
Ablative absconditō absconditā absconditō absconditīs
Vocative abscondite abscondita absconditum absconditī absconditae abscondita

Descendants

  • Aromanian: ascumtu

References

  • absconditus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers