aczkolić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From aczkoli +‎ . First attested in c. 1428.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /at͡ʃʲkɔlʲit͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /at͡ʃʲkɔlʲit͡ɕ/

Conjunction

[edit]

aczkolić

  1. (attested in Greater Poland, Masovia) permissive adverbial; although
    • 1885-2024 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne[1], volume I, Międzyrzecz, Warsaw, page 481:
      Aczkoliczem ya oth czebye daleko, a wszakosz wszgym ne byla any bandze naht cze gyna myla
      [Aczkoliciem ja ot ciebie daleko, a wszakoż wżgim ('jednak') nie była ani będzie nad cie jina miła]

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “aczkolić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN