bannaður

Icelandic

Participle

bannaður

1. past participle of banna

Adjective

bannaður (comparative bannaðri, superlative bannaðastur)

1. banned, forbidden

Declension

Positive forms of bannaður

strong declension (indefinite)	singular	masculine	feminine	neuter
	nominative	bannaður	bönnuð	bannað
	accusative	bannaðan	bannaða
	dative	bönnuðum	bannaðri	bönnuðu
	genitive	bannaðs	bannaðrar	bannaðs
	plural	masculine	feminine	neuter
	nominative	bannaðir	bannaðar	bönnuð
	accusative	bannaða
	dative	bönnuðum
	genitive	bannaðra
weak declension (definite)	singular	masculine	feminine	neuter
	nominative	bannaði	bannaða	bannaða
	acc/dat/gen	bannaða	bönnuðu
	plural (all-case)	bönnuðu

Comparative forms of bannaður

weak declension (definite)		masculine	feminine	neuter
	singular (all-case)	bannaðri	bannaðri	bannaðra
	plural (all-case)	bannaðri

Superlative forms of bannaður

strong declension (indefinite)	singular	masculine	feminine	neuter
	nominative	bannaðastur	bönnuðust	bannaðast
	accusative	bannaðastan	bannaðasta
	dative	bönnuðustum	bannaðastri	bönnuðustu
	genitive	bannaðasts	bannaðastrar	bannaðasts
	plural	masculine	feminine	neuter
	nominative	bannaðastir	bannaðastar	bönnuðust
	accusative	bannaðasta
	dative	bönnuðustum
	genitive	bannaðastra
weak declension (definite)	singular	masculine	feminine	neuter
	nominative	bannaðasti	bannaðasta	bannaðasta
	acc/dat/gen	bannaðasta	bönnuðustu
	plural (all-case)	bönnuðustu

Further reading

• “bannaður” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)