bigamiczny

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From bigamia +‎ -ny. First attested in 1859.[1][2][3]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /bi.ɡaˈmit͡ʂ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɘ
  • Syllabification: bi‧ga‧micz‧ny

Adjective

[edit]

bigamiczny (not comparable, derived adverb bigamicznie)

  1. (relational) bigamous
    związek bigamicznya bigamous relationship

Declension

[edit]
[edit]
nouns

References

[edit]
  1. ^ Samuel Orgelbrand (1859) Encyklopedyja powszechna[1] (in Polish)
  2. ^ Michał Amszejewicz (1859) Dykcjonariusz zawierający wyrazy i wyrażenia z obcych języków polskiemu przyswojone[2], page 58
  3. ^ bigamiczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]
  • bigamiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bigamiczny in Polish dictionaries at PWN