bleń

See also: blen

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *bel(e)nъ. First attested in 1460.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /blʲɛɲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /blʲɛɲ/

Noun

bleń

1. henbane (Hyoscyamus niger)
   • 1900 [1460], Józef Rostafiński, editor, Symbola ad historiam naturalem medii aevi = Średniowieczna historya naturalna w Polsce. Ps 2‎^[1], number 3369:

     Blen attricus

     [Bleń attricus]

Further reading

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “bleń”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN