boğa
Turkish
Etymology
From Proto-Turkic *buka.
Noun
boğa (definite accusative boğayı, plural boğalar)
Declension
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | boğa | |
Definite accusative | boğayı | |
Singular | Plural | |
Nominative | boğa | boğalar |
Definite accusative | boğayı | boğaları |
Dative | boğaya | boğalara |
Locative | boğada | boğalarda |
Ablative | boğadan | boğalardan |
Genitive | boğanın | boğaların |