boyun

Definition from Wiktionary, the free dictionary

Jump to: navigation, search

Contents

1 Turkish
- 1.1 Etymology
- 1.2 Noun
  - 1.2.1 Declension
  - 1.2.2 Derived terms

Turkish[edit]

Etymology[edit]

From Old Turkic boyun, from Proto-Turkic *bōjn (“neck”).

Noun[edit]

boyun

neck

Declension[edit]

declension of boyun

	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	boyun	boyunlar
definite accusative (belirtme)	boynu	boyunları
dative (yönelme)	boyna / boyuna	boyunlara
locative (bulunma)	boyunda	boyunlarda
ablative (çıkma)	boyundan	boyunlardan
genitive (tamlayan)	boynun	boyunların

Derived terms[edit]

Retrieved from "http://en.wiktionary.org/w/index.php?title=boyun&oldid=21528485"