boyun

Azerbaijani

Etymology

Inherited from Proto-Turkic *bōń.

Pronunciation

• IPA^(key): [boˈjun]
• Hyphenation: bo‧yun

• Audio:

  (file)

Noun

boyun (definite accusative boynu, plural boyunlar)

1. (anatomy) neck
2. collar

Usage notes

This noun is one of several Azerbaijani nouns which lose their last vowel in the accusative, genitive and dative singular, and in the singular possessive forms (see more Azerbaijani nouns which lose their last vowel).

Declension

Declension of boyun
	singular	plural
nominative	boyun	boyunlar
definite accusative	boynu	boyunları
dative	boyna	boyunlara
locative	boyunda	boyunlarda
ablative	boyundan	boyunlardan
definite genitive	boynun	boyunların

Possessive forms of boyun
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	boynum	boyunlarım
sənin (“your”)	boynun	boyunların
onun (“his/her/its”)	boynu	boyunları
bizim (“our”)	boynumuz	boyunlarımız
sizin (“your”)	boynunuz	boyunlarınız
onların (“their”)	boynu or boyunları	boyunları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	boynumu	boyunlarımı
sənin (“your”)	boynunu	boyunlarını
onun (“his/her/its”)	boynunu	boyunlarını
bizim (“our”)	boynumuzu	boyunlarımızı
sizin (“your”)	boynunuzu	boyunlarınızı
onların (“their”)	boynunu or boyunlarını	boyunlarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	boynuma	boyunlarıma
sənin (“your”)	boynuna	boyunlarına
onun (“his/her/its”)	boynuna	boyunlarına
bizim (“our”)	boynumuza	boyunlarımıza
sizin (“your”)	boynunuza	boyunlarınıza
onların (“their”)	boynuna or boyunlarına	boyunlarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	boynumda	boyunlarımda
sənin (“your”)	boynunda	boyunlarında
onun (“his/her/its”)	boynunda	boyunlarında
bizim (“our”)	boynumuzda	boyunlarımızda
sizin (“your”)	boynunuzda	boyunlarınızda
onların (“their”)	boynunda or boyunlarında	boyunlarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	boynumdan	boyunlarımdan
sənin (“your”)	boynundan	boyunlarından
onun (“his/her/its”)	boynundan	boyunlarından
bizim (“our”)	boynumuzdan	boyunlarımızdan
sizin (“your”)	boynunuzdan	boyunlarınızdan
onların (“their”)	boynundan or boyunlarından	boyunlarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	boynumun	boyunlarımın
sənin (“your”)	boynunun	boyunlarının
onun (“his/her/its”)	boynunun	boyunlarının
bizim (“our”)	boynumuzun	boyunlarımızın
sizin (“your”)	boynunuzun	boyunlarınızın
onların (“their”)	boynunun or boyunlarının	boyunlarının

Derived terms

• boynuna almaq
• boynuna torba salmaq
• boyun qaçırmaq
• boyuncuq
• boyunduruq
• boyunduruqlama
• boyunduruqlamaq
• boyunduruqlanma
• boyunduruqlanmaq
• boyunduruqlatma
• boyunduruqlatmaq
• boyunduruqlu
• boyunluq
• boyunluqlu
• boyunsuz

 

Further reading

• “boyun” in Obastan.com.

Crimean Tatar

Etymology

From Proto-Turkic *bōń. Cognate to Kumyk боюн (boyun), etc.

Noun

boyun

1. neck

References

• https://classes.ru/all-crtatar/dictionary-crtatar-russian-cyr-term-2118.htm

Salar

Etymology

From Proto-Turkic *bōń. Cognate to Southern Altai мойын (moyïn), Turkish boyun, etc.

Noun

boyun (3rd person possessive [please provide], plural [please provide])

1. neck

References

• Ma, Chengjun, Han, Lianye, Ma, Weisheng (December 2010) “boyun”, in 米娜瓦尔 艾比布拉 (Minavar Abibra), editor, 撒维汉词典 (Sāwéihàncídiǎn) [Salar-Uyghur-Chinese dictionary] (in Chinese), 1st edition, Beijing, →ISBN, page 50

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish بویون (boyun, “neck”), from Proto-Turkic *bōń (“neck”).

Pronunciation

• IPA^(key): /boˈ.jun/
• Hyphenation: bo‧yun

• Audio:

  (file)

Noun

boyun (definite accusative boynu, plural boyunlar)

1. neck

Declension

Inflection
Nominative	boyun
Definite accusative	boynu
	Singular	Plural
Nominative	boyun	boyunlar
Definite accusative	boynu	boyunları
Dative	boyna	boyunlara
Locative	boyunda	boyunlarda
Ablative	boyundan	boyunlardan
Genitive	boynun	boyunların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular boynum boyunlarım 2nd singular boynun boyunların 3rd singular boynu boyunları 1st plural boynumuz boyunlarımız 2nd plural boynunuz boyunlarınız 3rd plural boyunları boyunları Definite accusative Singular Plural 1st singular boynumu boyunlarımı 2nd singular boynunu boyunlarını 3rd singular boynunu boyunlarını 1st plural boynumuzu boyunlarımızı 2nd plural boynunuzu boyunlarınızı 3rd plural boyunlarını boyunlarını Dative Singular Plural 1st singular boynuma boyunlarıma 2nd singular boynuna boyunlarına 3rd singular boynuna boyunlarına 1st plural boynumuza boyunlarımıza 2nd plural boynunuza boyunlarınıza 3rd plural boyunlarına boyunlarına Locative Singular Plural 1st singular boynumda boyunlarımda 2nd singular boynunda boyunlarında 3rd singular boynunda boyunlarında 1st plural boynumuzda boyunlarımızda 2nd plural boynunuzda boyunlarınızda 3rd plural boyunlarında boyunlarında Ablative Singular Plural 1st singular boynumdan boyunlarımdan 2nd singular boynundan boyunlarından 3rd singular boynundan boyunlarından 1st plural boynumuzdan boyunlarımızdan 2nd plural boynunuzdan boyunlarınızdan 3rd plural boyunlarından boyunlarından Genitive Singular Plural 1st singular boynumun boyunlarımın 2nd singular boynunun boyunlarının 3rd singular boynunun boyunlarının 1st plural boynumuzun boyunlarımızın 2nd plural boynunuzun boyunlarınızın 3rd plural boyunlarının boyunlarının

Derived terms

• boyunlu
• boyunluk
• boyunsuz

 

References

• Redhouse, James W. (1890) “بویون”, in A Turkish and English Lexicon‎^[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 413