buselinum
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From Ancient Greek βουσέλινον (bousélinon).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /buː.seˈliː.num/, [buːs̠ɛˈlʲiːnʊ̃ˑ]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /bu.seˈli.num/, [bus̬eˈliːnum]
Noun[edit]
būselīnum n (genitive būselīnī); second declension
Declension[edit]
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | būselīnum | būselīna |
Genitive | būselīnī | būselīnōrum |
Dative | būselīnō | būselīnīs |
Accusative | būselīnum | būselīna |
Ablative | būselīnō | būselīnīs |
Vocative | būselīnum | būselīna |
References[edit]
- “buselinum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- buselinum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette