bustirapus
Latin
Etymology
From bustum (“grave”) + rapiō (“I snatch”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /busˈti.ra.pus/, [bʊs̠ˈt̪ɪräpʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /busˈti.ra.pus/, [busˈt̪iːräpus]
Noun
bustirapus m (genitive bustirapī); second declension
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | bustirapus | bustirapī |
Genitive | bustirapī | bustirapōrum |
Dative | bustirapō | bustirapīs |
Accusative | bustirapum | bustirapōs |
Ablative | bustirapō | bustirapīs |
Vocative | bustirape | bustirapī |
References
- “bustirapus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- bustirapus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.