centuriatus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 06:51, 16 August 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

Perfect passive participle of centuriō.

Noun

centuriātus m (genitive centuriātūs); fourth declension

  1. A division into centuries
  2. The office of a centurion

Declension

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative centuriātus centuriātūs
Genitive centuriātūs centuriātuum
Dative centuriātuī centuriātibus
Accusative centuriātum centuriātūs
Ablative centuriātū centuriātibus
Vocative centuriātus centuriātūs

Participle

centuriātus (feminine centuriāta, neuter centuriātum); first/second-declension participle

  1. divided into centuries

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative centuriātus centuriāta centuriātum centuriātī centuriātae centuriāta
Genitive centuriātī centuriātae centuriātī centuriātōrum centuriātārum centuriātōrum
Dative centuriātō centuriātō centuriātīs
Accusative centuriātum centuriātam centuriātum centuriātōs centuriātās centuriāta
Ablative centuriātō centuriātā centuriātō centuriātīs
Vocative centuriāte centuriāta centuriātum centuriātī centuriātae centuriāta

References