chrismus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 22:18, 28 September 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Alternative forms

Etymology

New Latin [16th century], from Middle Latin crismon.

Pronunciation

Noun

chrismus m (genitive chrismī); second declension

  1. Eucharist
    • 1577, Gabriel de Barletta, Sermones, volume 1, page 114:
      Quot sunt inquit sacramenta Ecclesiae? Repsond. tribus. Et episcopus Quibus. Chrismus, baptismus, & missa pro defunctis.
      “How many,” [he] said, “are the sacraments of the Church?” [The other] responds: “Three [in number].” And the bishop [said], “Which [in number]?” “The Eucharist, Baptism, and Mass for the Dead.”
    • Lua error in Module:quote at line 2600: |2= is an alias of |year=; cannot specify a value for both
  2. Christogram, chrismon
    • 1765, Johann Christoph Gatterer, Elementa artis diplomaticae universalis, page 145:
      Est vero Chrismon sive Chrismus, si eius originem spectes, nihil aliud, quam signum pietatis christianae, ac sigillatim inuocationis diuinae, vel etiam iurisiurandi taciti, quo quis se ad seruanda, quae promittebat, obligauit.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative chrismus chrismī
Genitive chrismī chrismōrum
Dative chrismō chrismīs
Accusative chrismum chrismōs
Ablative chrismō chrismīs
Vocative chrisme chrismī

Usage notes

Derived terms