ciúáil

Irish

Etymology 1

From ciú (“queue”) +‎ -áil.

Verb

ciúáil (present analytic ciúálann, future analytic ciúálfaidh, verbal noun ciúáil, past participle ciúáilte)

1. (intransitive) queue

Conjugation

conjugation of ciúáil (first conjugation – B)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	ciúálaim	ciúálann tú; ciúálair†	ciúálann sé, sí	ciúálaimid	ciúálann sibh	ciúálann siad; ciúálaid†	a chiúálann; a chiúálas / a gciúálann*; a gciúálas*	ciúáiltear
	past	chiúáil mé; chiúálas	chiúáil tú; chiúálais	chiúáil sé, sí	chiúálamar; chiúáil muid	chiúáil sibh; chiúálabhair	chiúáil siad; chiúáladar	a chiúáil / ar chiúáil*	ciúáladh
	past habitual	chiúálainn / gciúálainn‡‡	chiúáilteá / gciúáilteᇇ	chiúáladh sé, sí / gciúáladh sé, s퇇	chiúálaimis; chiúáladh muid / gciúálaimis‡‡; gciúáladh muid‡‡	chiúáladh sibh / gciúáladh sibh‡‡	chiúálaidís; chiúáladh siad / gciúálaidís‡‡; gciúáladh siad‡‡	a chiúáladh / a gciúáladh*	chiúáiltí / gciúáilt퇇
future		ciúálfaidh mé; ciúálfad	ciúálfaidh tú; ciúálfair†	ciúálfaidh sé, sí	ciúálfaimid; ciúálfaidh muid	ciúálfaidh sibh	ciúálfaidh siad; ciúálfaid†	a chiúálfaidh; a chiúálfas / a gciúálfaidh*; a gciúálfas*	ciúálfar
conditional		chiúálfainn / gciúálfainn‡‡	chiúálfá / gciúálfᇇ	chiúálfadh sé, sí / gciúálfadh sé, s퇇	chiúálfaimis; chiúálfadh muid / gciúálfaimis‡‡; gciúálfadh muid‡‡	chiúálfadh sibh / gciúálfadh sibh‡‡	chiúálfaidís; chiúálfadh siad / gciúálfaidís‡‡; gciúálfadh siad‡‡	a chiúálfadh / a gciúálfadh*	chiúálfaí / gciúálfa퇇
subjunctive	present	go gciúála mé; go gciúálad†	go gciúála tú; go gciúálair†	go gciúála sé, sí	go gciúálaimid; go gciúála muid	go gciúála sibh	go gciúála siad; go gciúálaid†	—	go gciúáiltear
	past	dá gciúálainn	dá gciúáilteá	dá gciúáladh sé, sí	dá gciúálaimis; dá gciúáladh muid	dá gciúáladh sibh	dá gciúálaidís; dá gciúáladh siad	—	dá gciúáiltí
imperative		ciúálaim	ciúáil	ciúáladh sé, sí	ciúálaimis	ciúálaigí; ciúálaidh†	ciúálaidís	—	ciúáiltear
verbal noun		ciúáil
past participle		ciúáilte

*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

ciúáil f (genitive singular ciúála)

1. verbal noun of ciúáil
2. queueing

Declension

Declension of ciúáil

Third declension

Bare forms (no plural for this noun): Case Singular Nominative ciúáil Vocative a chiúáil Genitive ciúála Dative ciúáil

Forms with the definite article: Case Singular Nominative an chiúáil Genitive na ciúála Dative leis an gciúáil don chiúáil

Derived terms

• teoiric na ciúála

Etymology 2

From English cue +‎ -áil.

Verb

ciúáil (present analytic ciúálann, future analytic ciúálfaidh, verbal noun ciúáil, past participle ciúáilte)

1. cue

Conjugation

conjugation of ciúáil (first conjugation – B)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	ciúálaim	ciúálann tú; ciúálair†	ciúálann sé, sí	ciúálaimid	ciúálann sibh	ciúálann siad; ciúálaid†	a chiúálann; a chiúálas / a gciúálann*; a gciúálas*	ciúáiltear
	past	chiúáil mé; chiúálas	chiúáil tú; chiúálais	chiúáil sé, sí	chiúálamar; chiúáil muid	chiúáil sibh; chiúálabhair	chiúáil siad; chiúáladar	a chiúáil / ar chiúáil*	ciúáladh
	past habitual	chiúálainn / gciúálainn‡‡	chiúáilteá / gciúáilteᇇ	chiúáladh sé, sí / gciúáladh sé, s퇇	chiúálaimis; chiúáladh muid / gciúálaimis‡‡; gciúáladh muid‡‡	chiúáladh sibh / gciúáladh sibh‡‡	chiúálaidís; chiúáladh siad / gciúálaidís‡‡; gciúáladh siad‡‡	a chiúáladh / a gciúáladh*	chiúáiltí / gciúáilt퇇
future		ciúálfaidh mé; ciúálfad	ciúálfaidh tú; ciúálfair†	ciúálfaidh sé, sí	ciúálfaimid; ciúálfaidh muid	ciúálfaidh sibh	ciúálfaidh siad; ciúálfaid†	a chiúálfaidh; a chiúálfas / a gciúálfaidh*; a gciúálfas*	ciúálfar
conditional		chiúálfainn / gciúálfainn‡‡	chiúálfá / gciúálfᇇ	chiúálfadh sé, sí / gciúálfadh sé, s퇇	chiúálfaimis; chiúálfadh muid / gciúálfaimis‡‡; gciúálfadh muid‡‡	chiúálfadh sibh / gciúálfadh sibh‡‡	chiúálfaidís; chiúálfadh siad / gciúálfaidís‡‡; gciúálfadh siad‡‡	a chiúálfadh / a gciúálfadh*	chiúálfaí / gciúálfa퇇
subjunctive	present	go gciúála mé; go gciúálad†	go gciúála tú; go gciúálair†	go gciúála sé, sí	go gciúálaimid; go gciúála muid	go gciúála sibh	go gciúála siad; go gciúálaid†	—	go gciúáiltear
	past	dá gciúálainn	dá gciúáilteá	dá gciúáladh sé, sí	dá gciúálaimis; dá gciúáladh muid	dá gciúáladh sibh	dá gciúálaidís; dá gciúáladh siad	—	dá gciúáiltí
imperative		ciúálaim	ciúáil	ciúáladh sé, sí	ciúálaimis	ciúálaigí; ciúálaidh†	ciúálaidís	—	ciúáiltear
verbal noun		ciúáil
past participle		ciúáilte

*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

ciúáil f (genitive singular ciúála)

1. verbal noun of ciúáil
2. cueing

Declension

Declension of ciúáil

Third declension

Bare forms (no plural for this noun): Case Singular Nominative ciúáil Vocative a chiúáil Genitive ciúála Dative ciúáil

Forms with the definite article: Case Singular Nominative an chiúáil Genitive na ciúála Dative leis an gciúáil don chiúáil

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “ciúáil”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN