circumiens
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Present participle of circumeō.
Participle
[edit]circumiēns (genitive circumeuntis); third-declension one-termination participle
Declension
[edit]Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | circumiēns | circumeuntēs | circumeuntia | ||
Genitive | circumeuntis | circumeuntium | |||
Dative | circumeuntī | circumeuntibus | |||
Accusative | circumeuntem | circumiēns | circumeuntēs circumeuntīs |
circumeuntia | |
Ablative | circumeunte circumeuntī1 |
circumeuntibus | |||
Vocative | circumiēns | circumeuntēs | circumeuntia |
1When used purely as an adjective.