cohabitatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of cohabitō
Participle[edit]
cohabitātus (feminine cohabitāta, neuter cohabitātum); first/second-declension participle
- cohabited, having been cohabited
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cohabitātus | cohabitāta | cohabitātum | cohabitātī | cohabitātae | cohabitāta | |
Genitive | cohabitātī | cohabitātae | cohabitātī | cohabitātōrum | cohabitātārum | cohabitātōrum | |
Dative | cohabitātō | cohabitātō | cohabitātīs | ||||
Accusative | cohabitātum | cohabitātam | cohabitātum | cohabitātōs | cohabitātās | cohabitāta | |
Ablative | cohabitātō | cohabitātā | cohabitātō | cohabitātīs | |||
Vocative | cohabitāte | cohabitāta | cohabitātum | cohabitātī | cohabitātae | cohabitāta |