comperendinatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of comperendinō.
Participle
[edit]comperendinātus (feminine comperendināta, neuter comperendinātum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | comperendinātus | comperendināta | comperendinātum | comperendinātī | comperendinātae | comperendināta | |
Genitive | comperendinātī | comperendinātae | comperendinātī | comperendinātōrum | comperendinātārum | comperendinātōrum | |
Dative | comperendinātō | comperendinātō | comperendinātīs | ||||
Accusative | comperendinātum | comperendinātam | comperendinātum | comperendinātōs | comperendinātās | comperendināta | |
Ablative | comperendinātō | comperendinātā | comperendinātō | comperendinātīs | |||
Vocative | comperendināte | comperendināta | comperendinātum | comperendinātī | comperendinātae | comperendināta |
References
[edit]- “comperendinatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “comperendinatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- comperendinatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.