completiv
Jump to navigation
Jump to search
Romanian
[edit]Etymology
[edit]Borrowed from French complétive or Latin completivus.
Adjective
[edit]completiv m or n (feminine singular completivă, masculine plural completivi, feminine and neuter plural completive)
Declension
[edit]Declension of completiv
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative |
indefinite | completiv | completivă | completivi | completive | ||
definite | completivul | completiva | completivii | completivele | |||
genitive/ dative |
indefinite | completiv | completive | completivi | completive | ||
definite | completivului | completivei | completivilor | completivelor |