concoquens
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Present participle of concoquō.
Participle
[edit]concoquēns (genitive concoquentis); third-declension one-termination participle
Declension
[edit]Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | concoquēns | concoquentēs | concoquentia | ||
Genitive | concoquentis | concoquentium | |||
Dative | concoquentī | concoquentibus | |||
Accusative | concoquentem | concoquēns | concoquentēs concoquentīs |
concoquentia | |
Ablative | concoquente concoquentī1 |
concoquentibus | |||
Vocative | concoquēns | concoquentēs | concoquentia |
1When used purely as an adjective.