confugiens
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Present participle of cōnfugiō.
Participle
[edit]cōnfugiēns (genitive cōnfugientis); third-declension one-termination participle
Declension
[edit]Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | cōnfugiēns | cōnfugientēs | cōnfugientia | ||
Genitive | cōnfugientis | cōnfugientium | |||
Dative | cōnfugientī | cōnfugientibus | |||
Accusative | cōnfugientem | cōnfugiēns | cōnfugientēs cōnfugientīs |
cōnfugientia | |
Ablative | cōnfugiente cōnfugientī1 |
cōnfugientibus | |||
Vocative | cōnfugiēns | cōnfugientēs | cōnfugientia |
1When used purely as an adjective.