congaudens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of congaudeō.
Participle[edit]
congaudēns (genitive congaudentis); third-declension one-termination participle
- rejoicing with others
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | congaudēns | congaudentēs | congaudentia | ||
Genitive | congaudentis | congaudentium | |||
Dative | congaudentī | congaudentibus | |||
Accusative | congaudentem | congaudēns | congaudentēs congaudentīs |
congaudentia | |
Ablative | congaudente congaudentī1 |
congaudentibus | |||
Vocative | congaudēns | congaudentēs | congaudentia |
1When used purely as an adjective.