congratulatio
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]congrātulor (“to congratulate”) + -tiō
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): [kɔŋ.ɡraː.tʊˈɫaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [koŋ.ɡra.t̪uˈlat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
[edit]congrātulātiō f (genitive congrātulātiōnis); third declension
- a wishing of congratulations
Declension
[edit]Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | congrātulātiō | congrātulātiōnēs |
| genitive | congrātulātiōnis | congrātulātiōnum |
| dative | congrātulātiōnī | congrātulātiōnibus |
| accusative | congrātulātiōnem | congrātulātiōnēs |
| ablative | congrātulātiōne | congrātulātiōnibus |
| vocative | congrātulātiō | congrātulātiōnēs |
References
[edit]- “congratulatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “congratulatio”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.