conmonitus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of conmoneō.
Participle
[edit]conmonitus (feminine conmonita, neuter conmonitum); first/second-declension participle
- Alternative form of commonitus
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | conmonitus | conmonita | conmonitum | conmonitī | conmonitae | conmonita | |
Genitive | conmonitī | conmonitae | conmonitī | conmonitōrum | conmonitārum | conmonitōrum | |
Dative | conmonitō | conmonitō | conmonitīs | ||||
Accusative | conmonitum | conmonitam | conmonitum | conmonitōs | conmonitās | conmonita | |
Ablative | conmonitō | conmonitā | conmonitō | conmonitīs | |||
Vocative | conmonite | conmonita | conmonitum | conmonitī | conmonitae | conmonita |