conpugnans
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of conpugnō.
Participle[edit]
conpugnāns (genitive conpugnantis); third-declension one-termination participle
- Alternative form of compugnāns
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | conpugnāns | conpugnantēs | conpugnantia | ||
Genitive | conpugnantis | conpugnantium | |||
Dative | conpugnantī | conpugnantibus | |||
Accusative | conpugnantem | conpugnāns | conpugnantēs conpugnantīs |
conpugnantia | |
Ablative | conpugnante conpugnantī1 |
conpugnantibus | |||
Vocative | conpugnāns | conpugnantēs | conpugnantia |
1When used purely as an adjective.