constructus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 07:19, 16 August 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

Perfect passive participle of cōnstruō.

Participle

cōnstrūctus (feminine cōnstrūcta, neuter cōnstrūctum); first/second-declension participle

  1. collected together
  2. constructed, fabricated, erected

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cōnstrūctus cōnstrūcta cōnstrūctum cōnstrūctī cōnstrūctae cōnstrūcta
Genitive cōnstrūctī cōnstrūctae cōnstrūctī cōnstrūctōrum cōnstrūctārum cōnstrūctōrum
Dative cōnstrūctō cōnstrūctō cōnstrūctīs
Accusative cōnstrūctum cōnstrūctam cōnstrūctum cōnstrūctōs cōnstrūctās cōnstrūcta
Ablative cōnstrūctō cōnstrūctā cōnstrūctō cōnstrūctīs
Vocative cōnstrūcte cōnstrūcta cōnstrūctum cōnstrūctī cōnstrūctae cōnstrūcta

References

  • constructus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • constructus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • constructus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016