cruciata
See also: Cruciata
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /kru.kiˈaː.ta/, [krʊkiˈäːt̪ä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kru.t͡ʃiˈa.ta/, [krut͡ʃiˈäːt̪ä]
Participle
(deprecated template usage) cruciāta
- nominative feminine singular of cruciātus
- nominative neuter plural of cruciātus
- accusative neuter plural of cruciātus
- vocative feminine singular of cruciātus
- vocative neuter plural of cruciātus
Participle
(deprecated template usage) cruciātā
Noun
cruciāta f (genitive cruciātae); first declension
- a crusade
Declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cruciāta | cruciātae |
Genitive | cruciātae | cruciātārum |
Dative | cruciātae | cruciātīs |
Accusative | cruciātam | cruciātās |
Ablative | cruciātā | cruciātīs |
Vocative | cruciāta | cruciātae |
Usage notes
The secondary meaning of cruciātus "marked by a cross" and "crusader; crusade" develops in the 12th to 13th centuries and is often spelled with x (i.e. cruxiatus, also cruxatus, croxatus and variants) in Middle Latin. The feminine cruxata (for cruciāta) in the sense of "a crusade" is recorded in the 1280s.
References
- Mittellateinisches Wörterbuch vol. 2 (1999), s.v. "cruciatus"
- Charles du Fresne, sieur du Cange, Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 629a, s.v. "Cruciatæ"