dóiteán

Irish

Etymology

From dóite (“burnt”) +‎ -án, from dóigh (“burn”, verb).

Noun

dóiteán m (genitive singular dóiteáin, nominative plural dóiteáin)

1. fire, conflagration

Declension

Declension of dóiteán

First declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative dóiteán dóiteáin Vocative a dhóiteáin a dhóiteána Genitive dóiteáin dóiteán Dative dóiteán dóiteáin

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an dóiteán na dóiteáin Genitive an dóiteáin na ndóiteán Dative leis an dóiteán don dóiteán leis na dóiteáin

Derived terms

• árachas dóiteáin (“fire insurance”)
• briogáid dóiteáin (“fire-brigade”)
• dóiteánacht (“fire-raising”)
• dóiteánaí (“fire-raiser”)
• fear dóiteáin (“fireman”)
• inneall dóiteáin (“fire-engine”)
• múchadh dóiteáin (“fire-fighting”)
• múchtóir dóiteáin (“fire-extinguisher”)
• picéad dóiteáin (“fire picket”)
• píobán dóiteáin (“fire-hose”)
• riosca dóiteáin (“fire-risk”)
• stáisiún dóiteáin (“fire-station”)

 

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “dóiteán”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN