dawić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *dāvìti. First attested in 1424.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /daːvit͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /dɒvit͡ɕ/

Verb

[edit]

dawić impf (perfective zadawić)

  1. (attested in Masovia) to choke, to strangle, to strangulate, to suffocate
    Synonyms: dusić, gardlić
    • 1920 [1424], Marceli Handelsman, Antoni Rybarski, Kazimierz Tymieniecki, editors, Najdawniejsze księgi sądowe mazowieckie, volume II, number 369, Zakroczym:
      Czom vczinil Ofcze, tho sza yey poczøthkem, kedi strya davila sza gardlo
      [Com uczynił Ofce, to za jej początkiem, kiedy stryja dawiła za gardło]
    • 1461-1467, Sermones. Rękopiśmienne ekscerpty pochodzące z rkpsu Archiwum i Biblioteki Krakowskiej Kapituły Katedralnej o sygn. 230 (dawna sygn. 1421/108 Mns) z roku 1461-1467, page 97r:
      Davy w gardle suffocat in ore
      [Dawi w gardle suffocat in ore]

Descendants

[edit]
  • Polish: dławić

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “dawić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN