deducens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Active present participle of dēdūcō

Participle[edit]

dēdūcēns (genitive dēdūcentis); third-declension one-termination participle

  1. leading away etc.

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dēdūcēns dēdūcentēs dēdūcentia
Genitive dēdūcentis dēdūcentium
Dative dēdūcentī dēdūcentibus
Accusative dēdūcentem dēdūcēns dēdūcentēs
dēdūcentīs
dēdūcentia
Ablative dēdūcente
dēdūcentī1
dēdūcentibus
Vocative dēdūcēns dēdūcentēs dēdūcentia

1When used purely as an adjective.