desuefaciens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Present participle of desuefaciō.

Participle

[edit]

dēsuēfaciēns (genitive dēsuēfacientis); third-declension one-termination participle

  1. disusing

Declension

[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dēsuēfaciēns dēsuēfacientēs dēsuēfacientia
Genitive dēsuēfacientis dēsuēfacientium
Dative dēsuēfacientī dēsuēfacientibus
Accusative dēsuēfacientem dēsuēfaciēns dēsuēfacientēs
dēsuēfacientīs
dēsuēfacientia
Ablative dēsuēfaciente
dēsuēfacientī1
dēsuēfacientibus
Vocative dēsuēfaciēns dēsuēfacientēs dēsuēfacientia

1When used purely as an adjective.