dictitans
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of dictitō
Participle[edit]
dictitāns (genitive dictitantis); third-declension one-termination participle
- repeating, repeatedly saying, maintaining
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dictitāns | dictitantēs | dictitantia | ||
Genitive | dictitantis | dictitantium | |||
Dative | dictitantī | dictitantibus | |||
Accusative | dictitantem | dictitāns | dictitantēs dictitantīs |
dictitantia | |
Ablative | dictitante dictitantī1 |
dictitantibus | |||
Vocative | dictitāns | dictitantēs | dictitantia |
1When used purely as an adjective.