discinctus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of discingō.

Participle[edit]

discīnctus (feminine discīncta, neuter discīnctum); first/second-declension participle

  1. unfastened (of a belt), unbelted
  2. loose (of clothing)

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative discīnctus discīncta discīnctum discīnctī discīnctae discīncta
Genitive discīnctī discīnctae discīnctī discīnctōrum discīnctārum discīnctōrum
Dative discīnctō discīnctō discīnctīs
Accusative discīnctum discīnctam discīnctum discīnctōs discīnctās discīncta
Ablative discīnctō discīnctā discīnctō discīnctīs
Vocative discīncte discīncta discīnctum discīnctī discīnctae discīncta

References[edit]

  • discinctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • discinctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • discinctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.