discribens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of discrībō.
Participle[edit]
discrībēns (genitive discrībentis); third-declension one-termination participle
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | discrībēns | discrībentēs | discrībentia | ||
Genitive | discrībentis | discrībentium | |||
Dative | discrībentī | discrībentibus | |||
Accusative | discrībentem | discrībēns | discrībentēs discrībentīs |
discrībentia | |
Ablative | discrībente discrībentī1 |
discrībentibus | |||
Vocative | discrībēns | discrībentēs | discrībentia |
1When used purely as an adjective.