disculciatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of disculciō.
Participle
[edit]disculciātus (feminine disculciāta, neuter disculciātum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | disculciātus | disculciāta | disculciātum | disculciātī | disculciātae | disculciāta | |
Genitive | disculciātī | disculciātae | disculciātī | disculciātōrum | disculciātārum | disculciātōrum | |
Dative | disculciātō | disculciātō | disculciātīs | ||||
Accusative | disculciātum | disculciātam | disculciātum | disculciātōs | disculciātās | disculciāta | |
Ablative | disculciātō | disculciātā | disculciātō | disculciātīs | |||
Vocative | disculciāte | disculciāta | disculciātum | disculciātī | disculciātae | disculciāta |
Descendants
[edit]- ⇒ Vulgar Latin: *disculceus (see there for further descendants)