disjunctivus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From disjungō (to disjoin) +‎ -īvus.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

disjūnctīvus (feminine disjūnctīva, neuter disjūnctīvum); first/second-declension adjective

  1. Alternative form of disiunctivus

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative disjūnctīvus disjūnctīva disjūnctīvum disjūnctīvī disjūnctīvae disjūnctīva
Genitive disjūnctīvī disjūnctīvae disjūnctīvī disjūnctīvōrum disjūnctīvārum disjūnctīvōrum
Dative disjūnctīvō disjūnctīvō disjūnctīvīs
Accusative disjūnctīvum disjūnctīvam disjūnctīvum disjūnctīvōs disjūnctīvās disjūnctīva
Ablative disjūnctīvō disjūnctīvā disjūnctīvō disjūnctīvīs
Vocative disjūnctīve disjūnctīva disjūnctīvum disjūnctīvī disjūnctīvae disjūnctīva

References[edit]