diskriminant
Jump to navigation
Jump to search
Czech[edit]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
diskriminant m inan
- (algebra) discriminant (expression that gives information about the roots of a polynomial)
Declension[edit]
Declension of diskriminant (hard masculine inanimate)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | diskriminant | diskriminanty |
genitive | diskriminantu | diskriminantů |
dative | diskriminantu | diskriminantům |
accusative | diskriminant | diskriminanty |
vocative | diskriminante | diskriminanty |
locative | diskriminantu | diskriminantech |
instrumental | diskriminantem | diskriminanty |
Further reading[edit]
- diskriminant in Kartotéka Novočeského lexikálního archivu
- diskriminant in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
- diskriminant in Akademický slovník cizích slov, 1995, at prirucka.ujc.cas.cz
Danish[edit]
Noun[edit]
diskriminant c (singular definite diskriminanten, plural indefinite diskriminanter)
Declension[edit]
Declension of diskriminant
common gender |
Singular | Plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | diskriminant | diskriminanten | diskriminanter | diskriminanterne |
genitive | diskriminants | diskriminantens | diskriminanters | diskriminanternes |