displicuitus
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of displiceō
Participle
[edit]displicuitus (feminine displicuita, neuter displicuitum); first/second-declension participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}
.
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | displicuitus | displicuita | displicuitum | displicuitī | displicuitae | displicuita | |
Genitive | displicuitī | displicuitae | displicuitī | displicuitōrum | displicuitārum | displicuitōrum | |
Dative | displicuitō | displicuitō | displicuitīs | ||||
Accusative | displicuitum | displicuitam | displicuitum | displicuitōs | displicuitās | displicuita | |
Ablative | displicuitō | displicuitā | displicuitō | displicuitīs | |||
Vocative | displicuite | displicuita | displicuitum | displicuitī | displicuitae | displicuita |