dispulsus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of dispellō

Participle[edit]

dispulsus (feminine dispulsa, neuter dispulsum); first/second-declension participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dispulsus dispulsa dispulsum dispulsī dispulsae dispulsa
Genitive dispulsī dispulsae dispulsī dispulsōrum dispulsārum dispulsōrum
Dative dispulsō dispulsō dispulsīs
Accusative dispulsum dispulsam dispulsum dispulsōs dispulsās dispulsa
Ablative dispulsō dispulsā dispulsō dispulsīs
Vocative dispulse dispulsa dispulsum dispulsī dispulsae dispulsa

References[edit]

  • dispulsus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • dispulsus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers