disterminaturus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Future active participle of disterminō
Participle[edit]
disterminātūrus (feminine disterminātūra, neuter disterminātūrum); first/second-declension participle
- about to divide
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | disterminātūrus | disterminātūra | disterminātūrum | disterminātūrī | disterminātūrae | disterminātūra | |
Genitive | disterminātūrī | disterminātūrae | disterminātūrī | disterminātūrōrum | disterminātūrārum | disterminātūrōrum | |
Dative | disterminātūrō | disterminātūrō | disterminātūrīs | ||||
Accusative | disterminātūrum | disterminātūram | disterminātūrum | disterminātūrōs | disterminātūrās | disterminātūra | |
Ablative | disterminātūrō | disterminātūrā | disterminātūrō | disterminātūrīs | |||
Vocative | disterminātūre | disterminātūra | disterminātūrum | disterminātūrī | disterminātūrae | disterminātūra |