dobrodziej
Polish
Etymology
Pronunciation
Noun
dobrodziej m pers (female equivalent dobrodziejka, diminutive dobrodziejaszek)
- (archaic) benefactor; a beneficent person; someone who helps others
- Synonym: dobroczyńca
- (archaic, now dialectal or regional) Christian priest
- Synonym: ksiądz
Declension
Declension of dobrodziej
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dobrodziej | dobrodzieje |
| genitive | dobrodzieja | dobrodziejów/dobrodziei |
| dative | dobrodziejowi | dobrodziejom |
| accusative | dobrodzieja | dobrodziejów/dobrodziei |
| instrumental | dobrodziejem | dobrodziejami |
| locative | dobrodzieju | dobrodziejach |
| vocative | dobrodzieju | dobrodzieje |
Further reading
- dobrodziej in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- Template:R:PWN